Dziennikarze Onetu, „Superwizjera” i „Gazety Wyborczej” wśród nominowanych do MediaTorów

Kategoria PROWOKATOR (w której ludzi mediów nagradzani za są decyzje, które dają nam do myślenia)

Renata Grochal „Afera pedofilska w Słupsku - czego nie zrobił Robert Biedroń” [„Newsweek”]
Za dziennikarskie śledztwo i opisanie prób ukrycia skandalu pedofilskiego przed policją i prokuraturą przez najbliższych współpracowników prezydenta Słupska. Za naświetlenie sprawy pedofilii, w nadzorowanym przez ratusz ośrodku kultury, którą urzędnicy próbowali zamieść pod dywan. Za poruszenie tematu zaniedbań, jakich dopuszczają się samorządowcy.

Szymon Jadczak, „Piłka nożna i gangsterzy” [„Superwizjer” TVN]
Za materiał ukazujący kulisy funkcjonowania klubu sportowego Wisła Kraków i jego powiązań ze środowiskiem przestępczym. Za udowodnienie, że w krakowskim klubie pracowali przestępcy oraz że piłkarze i koszykarze wspierali przed meczem postrzelonego kibola. Za odwagę i wytrwałość w pracy nad niebezpiecznym tematem i sprowokowanie dyskusji o przestępczych patologiach w polskim środowisku piłkarskim.

Piotr Maciążek i Jakub Wiech „Zagadka Piotra Niewiechowicza - jak wymyślony ekspert publikował teksty, zdobywał niejawne informacje o Baltic Pipe i obnażał słabość państwa” [Energetyka24]
Za dziennikarską prowokację, w której autorzy zastosowali postać fikcyjnego eksperta, ujawniając tym samym słabość i nieudolność państwa polskiego wobec narzędzi wojny informacyjnej. Za zwrócenie uwagi na fakt, że w tak ważnej kwestii, jaką jest bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni, politycy, eksperci i dziennikarze nie pozostają wystarczająco czujni. 

Adrianna Rozwadowska, cykl tekstów o firmie Amazon [„Gazeta Wyborcza”]
Za wypowiedzenie wojny gigantowi, jakim jest firma Amazon, w imieniu wykorzystywanych przez korporację pracowników. Za odwagę i nieustępliwość w opisywaniu warunków pracy i strategii działania firmy. Za opisanie, jak wielkie firmy próbują wpływać na dziennikarzy, którzy podejmują niewygodny dla korporacji temat.
 
Rafał Woś „Lewico, czas na współpracę z PiS. Trzeba budować z Kaczyńskim demokratyczny socjalizm” [Gazeta.pl]
Za sprowokowanie społeczeństwa, dziennikarzy i polityków do podjęcia dyskusji na temat polskiej sceny politycznej. Za odważne ujęcie tematu i zmuszenie czytelników do refleksji nad własnymi poglądami. Za dążenie do budowania otwartej postawy społeczeństwa. Za ukazanie kondycji, w jakiej znajdują się dzisiaj polskie media.

Kategoria DETONATOR (w której dziennikarze są nagradzani za publikacje, które wybuchły najgłośniej i najbardziej spektakularnie, nie tylko w świecie mediów)

Andrzej Gajcy i Andrzej Stankiewicz, „Amerykańskie sankcje wobec polskich władz” [Onet]
Za dotarcie do dokumentów pokazujących potężny kryzys w relacjach polskiego rządu z Amerykanami wywołany przyjęciem ustawy o IPN. Za szybką i rzetelną analizę przesłanek świadczących o napiętym stosunku między Polską a Stanami Zjednoczonymi, które MSZ starało się zatuszować. Za czujne monitorowanie kontaktów bilateralnych i stawianego przez USA ultimatum.
 
Grzegorz Głuszak [„25 lat za niewinność. Sprawa Tomasza Komendy”, „Superwizjer” TVN]
Za reportaż o Tomaszu Komendzie, który został niesłusznie skazany za gwałt i zabójstwo 15-latki. Za ujawnienie wstrząsających szczegółów jego 18-letniego pobytu w więzieniu. Za zwrócenie uwagi na problem nadużywania władzy przez funkcjonariuszy policji i prokuratury. Za długoletnią pracę nad sprawą i dążenie do odkrycia prawdy.
 
Izabela Kacprzak, Grażyna Zawadka, „GetBack zaglądał nam w PESEL” [„Rzeczpospolita”]
Za ustalenie faktów dotyczących udostępnienia w 2015 roku chronionych danych osobowych prywatnej spółce GetBack. Za ujawnienie, że firma windykacyjna w nielegalny sposób otrzymała od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wrażliwe dane w celu weryfikacji adresów swoich dłużników. Za konsekwentne zajmowanie się sprawą i odkrywanie kolejnych nieprawidłowości w działalności spółki.
 
Bertold Kittel, Anna Sobolewska, Piotr Wacowski [„Polscy neonaziści”, „Superwizjer” TVN]
Za wniknięcie w środowisko polskich neonazistów i nagłośnienie działań członków stowarzyszenia „Duma i Nowoczesność”. Za rejestrację nagrań, na których fanatycy oddają cześć Adolfowi Hitlerowi i przebierają się w mundury Wehrmachtu. Za odwagę i wywołanie społecznej dyskusji nad tym, gdzie istnieje granica swobodnego wyrażania poglądów.

Katarzyna Włodkowska, „Baletowa szkoła przemocy. “Tato, oni mnie tam bili” [„Duży Format”, „Gazeta Wyborcza”]
Za ujawnienie szokujących kulis zajęć prowadzonych w warszawskiej szkole baletowej. Za dotarcie do ofiar akceptowanej przez lata przemocy, która w kilku przypadkach doprowadziła do aktów samobójczych. Za wywołanie reakcji środowiska i dyskusji o psychicznych skutkach obsesyjnej dyscypliny.

Kategoria REFORMATOR (w której nagradzani są reporterzy za materiały, które zmieniają rzeczywistość z dobrym skutkiem)

Anna Golus „Kopiuj, wklej, przylej” [„Tygodnik Powszechny”]
Za odkrycie, że kandydatka PiS na Rzecznika Praw Dziecka dr Sabina Zalewska w swoich publikacjach plagiatowała innych autorów. Za wnikliwą pracę dziennikarską, która poskutkowała rezygnacją kandydatki z ubiegania się o funkcję RPD oraz wszczęciem postępowania wyjaśniającego w tej sprawie.
 
Justyna Kopińska „Pedofilia w Kościele. Ksiądz gwałcił 13-latkę. Nadal odprawia msze” [„Duży Format”, „Gazeta Wyborcza”]
Za wstrząsający reportaż, który przyczynił się do ustanowienia historycznego precedensu w postaci odszkodowania i dożywotniej renty dla ofiary księdza-pedofila. Za nagłośnienie sprawy 13-letniej dziewczynki, miesiącami więzionej i gwałconej przez duchownego. Za ponowne zwrócenie uwagi problem pedofilii w kościele i nieustępliwość w dążeniu do sprawiedliwości.
 
Paweł Ławiński, Marcin Wyrwał, Edyta Żemła, cykl publikacji o nieprawidłowościach w Żandarmerii Wojskowej [Onet]
Za cykl materiałów o nieprawidłowościach w Żandarmerii Wojskowej, który przyczynił się do zmian kadrowych w polskiej armii. Za bezkompromisowe ujawnianie mobbingu oraz molestowania seksualnego żołnierek. Za obnażenie fałszowania dokumentów wśród najwyższych rangą członków armii. Za zaangażowanie i upór w dążeniu do prawdy.
 
Janusz Schwertner „Tutaj nie jestem księdzem. Jak się pracuje w Szlachetnej Paczce” [Onet]
Za ujawnienie mobbingu w krakowskim Stowarzyszeniu „Wiosna” i dotarcie do byłych pracowników Szlachetnej Paczki, którzy doznali przemocy psychicznej z rąk przełożonego. Za głośną publikację, która mimo nacisków na redakcję, ujrzała światło dzienne i doprowadziła do rezygnacji księdza Jacka Stryczka z funkcji prezesa Stowarzyszenia.
 
Tomasz Sekielski „Człowiek, który wiedział za dużo” [„Teoria Spisku”, Fokus TV]
Za rzucenie nowego światła na sprawę tajemniczego zabójstwa Alicji i Piotra Jaroszewiczów sprzed dwudziestu sześciu lat. Za trudną pracę dziennikarską, która doprowadziła do ponownego wszczęcia śledztwa przez prokuraturę. Za nieustępliwość w poszukiwaniu sprawiedliwości. 

Kategoria INICJATOR (w której dziennikarzy nagradzani są za wyjście poza kanony tradycyjnego dziennikarstwa)

Rafał Gębura, „7 metrów pod ziemią”
Za znalezienie przystępnej formy dla opowieści o problemach jednostki. Za rozmowy o niewygodnej prawdzie, z którą mogą się utożsamiać odbiorcy materiałów. Za poruszanie problemów społecznych w rozmowie ze zwykłym bohaterem i udowadnianie, że rzetelne treści można tworzyć na różnych platformach.

Rafał Hetman [Outriders]
Za umiejętne połączenie w technice reportażu multimedialnego treści i formy. Za kreatywne podejście do prezentacji istotnych problemów społecznych współczesnego świata. Za innowacyjne wprowadzenie reportaży multimedialnych do formatu społecznościowych stories bez szkody dla treści materiału.
 
„Non/fiction” - nieregularnik reporterski
Za promowanie niezależnego dziennikarstwa i stworzenie nowej przestrzeni dla publikacji i dyskusji młodych twórców. Za innowacyjną formę, wieloaspektowe spojrzenie na tematy przewodnie oraz angażowanie odbiorców w tworzenie magazynu na każdym etapie cyklu wydawniczego. Za neutralność i utrzymywanie niekomercyjnego charakteru pisma.
 
Redakcja Onet, „96 wspomnień”
Za utworzenie portalu smolensk.onet.pl w całości poświęconego ofiarom katastrofy smoleńskiej. Za przeprowadzenie 96 rozmów z rodzinami i bliskimi ofiar, w których nie ma miejsca na dyskusje polityczne i konflikty. Za innowacyjną formę i promowanie stawiania bohatera na pierwszym miejscu. Za oryginalne i godne podziwu uczczenie pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej.
 
„Pismo. Magazyn Opinii”
Za stworzenie miejsca, w którym o zjawiskach współczesności i trendach kształtujących społeczeństwa pisze się w przystępny, a jednocześnie wnikliwy i merytoryczny sposób. Za poruszanie istotnych tematów z wielu dziedzin w neutralnym tonie i w różnych formach. Za przykład wiary w misję dziennikarską, zrozumienie potrzeb odbiorców i zachęcanie czytelnika do refleksji.