Amerykański serial „Pomoc domowa” kończy 30 lat

Fenomen amerykańskiej „Pomocy domowej” polega na charyzmie aktorki wcielającej się w postać Fran Fine, ale także na zabawnych dialogach, które – podobnie jak kilka lat później w „Kochanych kłopotach” – były szybką wymianą zdań, zdecydowanie bardziej dynamiczną niż w innych serialach ówczesnej telewizji. Ironiczne dyskusje, które Fran prowadziła z kamerdynerem Nilsem (Daniel Davis) i swoją matką oraz babką przeszły już do telewizyjnej klasyki.

„Pomoc domowa” to historia o miłości i przyjaźni, ale okraszona współczesnym komentarzem społecznym dotyczącym różnic kulturowych i statusów społecznych. Fran była prostolinijną dziewczyną z Queens wywodzącą się z żydowskiej rodziny, a brytyjski producent teatralny Max Sheffield (w tej roli Charles Shaughnessy) i jego współpracownica „CC” Babcock (Lauren Lane) aspirowali do klasy wyższej i w oczach kamerdynera uchodzili za snobów.

Amerykański oryginał

Fran uwielbiała oglądać telewizję (była na bakier ze sztuką i kulturą wysoką, którą reprezentuje jej pracodawca) więc widzowie mogli na bieżąco śledzić jej ulubione opery mydlane. Nawiązania do popkultury to także znak rozpoznawczy serialu.

Fran Drescher podarowała bohaterce charakterystyczny sposób artykulacji, niepodrabialny śmiech i nietuzinkową osobowość. „Pomoc domowa” czerpała z kultury popularnej lat 90. i wprowadzała do serialu rozmaitych celebrytów, podobnie postąpili twórcy wersji polskiej.

W amerykańskim oryginale wystąpił nawet Donald Trump, wówczas jeszcze „tylko” wpływowy biznesmen. Gra samego siebie i oczywiście imponuje Fran Fine, a Maxwell udaje, że zna go od dawna, w końcu jak mówi główna bohaterka – są członkami tego samego „klubu milionerów”. Jak po latach przyznała Fran Drescher, menadżerowie Trumpa poprosili o zmianę jej kwestii gdy mówi o klubie milionerów, ponieważ - jak podkreślali - Trump już wówczas był miliarderem. Zastanawiające, że stacje telewizyjne chętnie podtrzymywały pozytywny wizerunek biznesmena i chętnie zapraszały go do występów w serialach, tak jakby był jedynym wartym naśladowania człowiekiem sukcesu. W serialu wystąpił także, pośród długiej listy celebrytów i osobowości telewizyjnych, Roger Clinton czyli brat innego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Billa Clintona. Powstało sześć sezonów, na które składa się 146 odcinków.

Wersja polska

Polska „Niania” okazała się zaskakująco udaną wersją amerykańskiego formatu. Odtwórczyni głównej roli, czyli Agnieszka Dygant spotkała się z Drescher przy okazji kręcenia setnego odcinka polskiego serialu. Producenci amerykańskiej wersji (m.in. Peter Marc Jacobson) uznali naszą produkcję za najbardziej zbliżoną do „The Nanny”.

Frania Maj, podobnie jak Fran Fine, desperacko poszukując pracy, trafia do domu Maksymiliana Skalskiego i zostaje opiekunką trójki jego dzieci. W rolę Skalskiego wcielił się Tomasz Kot, z kolei postać kamerdynera odgrywał Adam Ferency. Serial zyskał popularność dzięki świetnej obsadzie i dobremu osadzeniu w polskim kontekście.

Formuła produkcji wymuszała wyolbrzymienie i oderwanie od rzeczywistych realiów, ale dzięki scenariuszowi Bartosza Kurowskiego, widzowie mogli rozpoznać liczne nawiązania do polskiej popkultury, zwyczajów i stylu życia. W odcinkach podobnie jak w wersji oryginalnej gościnnie pojawiali się celebryci i osobowości telewizyjne jak np. Zofia Czerwińska, Beata Tyszkiewicz, Kinga Rusin, Krystyna Janda. Powstało 135 odcinków rozbitych na dziewięć sezonów.

Amerykański serial „Pomoc domowa” dostępny jest na Amazon Prime Video.