Jerzy Janowicz atakuje dziennikarzy. „Godne potępienia, ale dodaje mu wyrazistości” (opinie)

dupek -myśli ,że jest najważniejszy -kto mu tak w głowie popieprzył. A pozatym niech on za moje podatki nie wymaga za wiele ,nie jest niezastąpiony ..Wolę by ,moje grosze podatkowe byl ulokowane lepiej mp w chorych.

może i powinien ochłonąć, ale przynajmniej prawdę powiedział, wyraził coś o czym większość myśli, a każdy boi się, czy nie chcąc psuć sobie wizerunku nie mówi

Dziwne, że fachowcy w dziedzinie nabrali się na to, co wielu obrońców Janowicza bierze za główny argument - "powiedział co myślał, jest szczery".
Otóż nie. Janowicz był sfrustrowany, w dodatku nie umie znieść porażki i ma wyraźnie problemy w tej materii. Nie potrafi przegrywać. Jego wyładowanie na konferencji jest spowodowane tym, że obwinia wszystkich dookoła tylko nie siebie. Artur Siódmiak napisał na twitterze że to "dziecko nie sportowiec. wstyd". I ma 100% racji.
Gdyby rzeczywiście wylano na niego wiadro pomyj, ok, mógł się w jakiś sposób bronić tłumacząc to słabszą formą dnia, stresem itp, zarzucając dziennikarzom że są bardzo negatywnie nastawieni.
Niestety po pierwsze Janowicz zaatakował bez jakiegoś większego zapalnika wszystkich - dziennikarzy, działaczy sportowych, rząd, kibiców, nawet własny kraj!!! Reprezentując kraj w tych rozgrywkach i biorąc za to 100 tys zł., musi się liczyć z tym, że jak dostaje od młokosa to będzie krytyka. Bo mamy do tego prawo!!! Nie występował prywatnie jako JJ na prywatnych folwarkach - on grał z orzełkiem na koszulce. Szkoda niestety że o tym zapomniał, a nie zapomniał zainkasować grubej premii. Szkoda też, że zapomniał że bez kibiców i dziennikarzy to on tak naprawdę nie istnieje, a to dużej mierze ich dotknęły jego chamskie słowa. Według mnie Janowicz pokazał coś odwrotnego niż wielu osobom się wydaje - pokazał że brak mu jaj. Jakby je miał to by wziął porażkę na klatę, na siebie, powiedział że on zawinił najbardziej w przegranym meczu z Chorwatami. Obwiniając wszystkich dookoła pokazał że tak naprawde jest tchórzem który nie potrafi przyznać się do porażki.